Dit artikel schetst vanuit het denken van Emmanuel Levinas (1905-1995) een algemeen ethisch kader voor de cliëntgerichte psychotherapie, zonder evenwel op specifieke aspecten of problemen van deze therapie in te gaan. Het vertrekpunt vormt de centrale aandacht van Levinas voor de ik-ander-relatie of 'face-to-face relationship'. De cliëntgerichte psychotherapie, zoals trouwens elke vorm van therapie en counseling, voltrekt zich steeds óók als een relatie tussen de therapeut als 'ik' en de cliënt als 'ander' (zonder daartoe herleid te kunnen worden). Deze relatie manifesteert zich wezenlijk als een ethische verhouding voor zover de ontmoeting met de cliënt een appèl tot verantwoordelijkheid voor de therapeut inhoudt. De asymmetrie van deze verantwoordelijkheid wordt echter in evenwicht gebracht voor zover de therapie tegelijk ook een verantwoordelijkheid voor de verantwoordelijkheid van de ander impliceert. De cliëntgerichte psychotherapie wordt met andere woorden maar ten volle ethisch wanneer ze de cliënt niet alleen helpt om opnieuw of beter de verantwoordelijkheid voor zichzelf op te nemen en dus voller als persoon te functioneren (subjectgerichte verantwoordelijkheid), maar ook de verantwoordelijkheid voor anderen reëel op te nemen (objectgerichte verantwoordelijkheid).
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
