Dit artikel benadrukt het belang van voldoende diagnostiek bij dissociatieve stoornissen, die verband houden met traumaproblematiek. De diagnostiek wordt des te meer van belang indien er naast aan het trauma gerelateerde problematiek ook sprake is van een stoornis in de persoonlijkheid.
Het therapieproces bij cliënten die in de vroege jeugd getraumatiseerd zijn behoeft meer structurering in de zin van gefaseerd werken. In de eerste fase van de therapie heeft de therapeut de taak om samen met de cliënt te komen tot stabilisatie en symptoomreductie. Pas daarna kan aan de volgende fase, die gericht is op verwerking worden begonnen. In deze fase houdt de therapeut evenwel een taak in het, samen met de cliënt, bewaken van de stabiliteit. Een dissociatieve identiteitsstoornis is een diagnose die tot veel discussie aanleiding geeft en vaak bij therapeuten de gedachte wekt dat het bij de behandeling zou gaan om een geheel andere werkwijze. Echter, het leeuwendeel van het werk met deze cliënten vraagt 'gewone' psychotherapeutische arbeid.
dissociatieve stoornissen, traumaverwerking, cliëntgerichte psychotherapie, innerlijke dialoog
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.