Dit artikel behandelt het begrip psychologische of geestelijke gezondheid, en beschrijft hoe ons beeld daarvan het proces en de resultaten van de persoonsgerichte psychotherapie beïnvloedt. Het begrip 'gezondheid' wordt besproken tegen de achtergrond van de filosofische opvattingen over gezondheid en 'het goede leven', van de meer algemene opvattingen over wat we nou eigenlijk onder geestelijke gezondheid of positieve psychologie verstaan, en van de persoonsgerichte psychologie. Op basis van het werk van de Hongaarse psycholoog Andras Angyal, wiens ideeën Carl Rogers beïnvloedden, kunnen we stellen dat het streven naar homonomie, ofwel de behoefte om onderdeel uit te maken van een groep soortgenoten, minstens even belangrijk is als het streven naar autonomie; deze behoefte om erbij te horen is een integraal, zij het vaak veronachtzaamd onderdeel van een volledig functionerend en authentiek persoon. In dit artikel komt naar voren dat het belangrijk is om in te zien dat een cliënt tegelijkertijd ziek én gezond kan zijn, en dat hij zowel gezonde als neurotische of psychotische processen kent. Het psychotherapeutische proces zou zich dus met beide aspecten bezig moeten houden. In de conflictueuze wereld van vandaag waarin een overwegend westers georiënteerde maatschappij een psychologie bevordert die het belang van autonomie laat domineren, moeten we juist de persoonlijke en sociale realiteit van de menselijke tendens naar homonomie centraal stellen om ons een compleet beeld te kunnen vormen van een volwaardig functionerend en betrokken burger.
autonomie, homonomie, geestelijke gezondheid, persoons¬gerichte psychotherapie
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
