Met plezier lees ik het artikel ‘De tranen van de therapeut’ van Catelijne ’t Lam & Ad Vingerhoets dat onlangs in De Psycholoog verscheen, met research over het huilen van de therapeut met 819 respondenten. Spannend is het onderwerp ook wel. De tranen van de therapeut is een mooie allitererende titel. Het roept onmiddellijk de vraag op wat nu precies wel of niet kan en mag met huilen van de therapeut. Waar hebben we het dan over? Hebben we het over self-disclosure van de therapeut en past daar het huilen in, of hebben we het, zoals de schrijvers aangeven, over empathie, eerlijkheid en openheid? Het thema huilen is minder ingewikkeld wanneer we dat toepassen op de cliënt. Bij Nelson (2005) worden tranen in de therapie gerelateerd aan de intersubjectieve procesontwikkeling van zorg en hechting tussen cliënt en therapeut. Het lijkt m...
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
