In dit artikel wordt een theoretisch kader geboden om de differentiaaldiagnose tussen autismespectrumstoornis (ASS) en hechtingsstoornis te stellen. Het uitgangspunt is dat ASS en hechtingsstoornis eenzelfde symptomatologie kunnen vertonen die bij beide beelden ontspringt vanuit een onvoldoende ontwikkeld mentaliseringsvermogen, dat voortkomt vanuit het niet volledig tot stand komen van een intersubjectiviteit. De oorzaak verschilt echter bij deze twee stoornissen. Er is groeiende consensus dat een neurobiologische stoornis aan de basis ligt van ASS terwijl een hechtingsstoornis tot stand komt tijdens de ontwikkeling door de relationele dynamiek tussen het kind en de verzorger.
Een neurobiologische afwijking is niet eenvoudigweg te onderzoeken om zo tot een differentiaaldiagnose te komen. Een uitgebreide observatie van het gedrag en van de relationele gezinsdynamieken is noodzakelijk om uit te maken of er sprake is van ASS of hechtingsstoornis. Vervolgens dient de therapeutische behandeling afgestemd te worden op deze diagnose waarin verder gekeken wordt dan louter de symptomatologie.
Autismespectrumstoornis, hechtingsstoornis, mentaliseren, intersubjectiviteit
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.