De pandemie en de Russische invasie in Oekraïne roept heel wat empathie op bij de burgers, maar ook onverdraagzaamheid en agressie. Het leidt tot empathisch hulpgedrag dat niet altijd even efficiënt is, en dat soms ook morele vragen oproept. Hoe kunnen we dit begrijpen? En speelt dit dan mogelijk ook een rol in de psychotherapiekamer? Ik sta allereerst stil bij het gemis aan eenduidigheid van het empathieconcept. Vervolgens ga ik in op de risico’s en valkuilen die samengaan soms met een beperkte visie op empathie, soms met het minder goed functioneren van een aantal subcircuits van de empathische neuronale netwerken. Ook komen een aantal risico’s aan de orde die inherent zijn aan empathie zoals ineffectief hulpgedrag op langere termijn en het spanningsveld tussen empathie en morele principes. Ten slotte ga ik in op de implicaties die dit heeft voor de psychotherapie.
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
