In dit artikel staat gehechtheid centraal. Na een korte uiteenzetting over de betekenis en inhoud van het begrip gehechtheid wordt de continuïteit van gehechtheid van kinderjaren tot volwassenheid besproken. Gehechtheidsrepresentaties bepalen mede de wijze waarop iemand zichzelf en zijn omgeving waarneemt in tijden van nood. In interventie en therapie zouden de verschillen in gehechtheid in rekening gebracht kunnen worden, en wel op minstens drie manieren. Ten eerste kunnen gehechtheidsrepresentaties het ontstaan van psychische problemen helpen bevorderen of tegengaan. Vooral een 'gereserveerde' of vermijdende gehechtheidsrepresentatie leidt tot onderschatting van psychische problemen bij de cliënt. Ten tweede zou er naar matching gestreefd kunnen worden van therapeut en cliënt waarbij de balans tussen deactiverende en hyperactiverende representaties in het oog moet worden gehouden. Ten derde zou gehechtheid een rol in de evaluatie van proces en uitkomsten van interventies en therapeutische bemoeienissen kunnen krijgen. Het is immers een generieke dimensie in iedere intieme relatie, inclusief de therapeut-cliëntrelatie. Aan de hand van empirische studies zullen deze punten worden toegelicht. Definitieve bewijsvoering is gezien de prille fase van klinisch gehechtheidsonderzoek nog niet mogelijk.
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.