Net als ademen is bewegen levensnoodzakelijk. In dit artikel getuig ik vanuit mijn praktijkervaring hoe je door dans en beweging aan zelfonderzoek kan doen. Met dans, hoe ik er mee werk, bedoel ik geen passen of vorm. Wel een bewogen bewegen, waarin beleving voorop staat, beweging dat van binnenuit kan ontstaan zonder rekening te houden met vorm of verwachtingen van anderen. Dit vraagt om stilstaan bij je lichaam, voelen wat er nu is, wat heb ik nu nodig, wat wil of hoe wil ik in beweging komen? Ik zal argumenteren dat deze benadering van dans en bewegen een vorm van focusing is.
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.