In dit artikel wil ik een poging ondernemen om enkele verbindingslijnen aan te brengen tussen de behandelingstheoretische denkkaders van enerzijds een systeemtheoretische psychotherapie en anderzijds de cliëntgerichte en experiëntiële psychotherapie. Eén van de pijlers van het systeemtheoretische denken is de communicatietheorie, die op haar beurt opgebouwd is uit een aantal basisaxioma's. Het beïnvloedingsaxioma ('je kan niet niet(sic) beïnvloeden') is hierbij één van de belangrijkste, en vormt het uitgangspunt om de cliëntgerichte en experiëntiële psychotherapie onder de loep te nemen. Achtereenvolgens komen aan bod: de klemtoon op het sociale aspect, de begrippen binnenkant, buitenkant en overkant, en het belang van contextualisering. De zoektocht naar overeenkomsten en 'integratiekansen' resulteert in tal van mogelijkheden én taken voor zowel therapeut als cliënt: het voortdurend heen en weer gaan tussen ervaring en gedrag; het afwisselend toevoegen van intrapersoonlijke, interpersoonlijke, relationele en maatschappelijke visies; het beklemtonen van emotionele dan wel cognitieve componenten; het onderscheiden van bedoelingen en effecten; het verkennen van invloed in twee richtingen; het maken van onderscheid tussen leefcontext en therapiecontext, dit alles mondt uit in een zeer dynamische therapievorm en dito mensvisie.
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
