Het concept van kortdurende psychotherapie roept al gauw de associatie op van systemische constructies en gedragstherapeutische programma's. Toch ontstond er ook binnen de non-directieve psychotherapeutische richting vanaf het begin een tendens naar korter durende en meer efficiënte toepassingen van de psychotherapie. In dit artikel selecteer ik de hoofdlijnen van deze traditie op hun hedendaagse bruikbaarheid voor mij, als experiëntiële psychotherapeute. Aangetoond wordt in dit artikel dat tijdslimitering en intensiteit en werkzaamheid van het therapeutisch proces elkaar niet behoeven uit te sluiten.
Het wordt een reis van Ferenczi tot de recente ontwikkelingen binnen de experiëntiële richting, een reis weg van de abstinentie naar een groeiend engagement.
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
