In het eerste nummer van 2025 biedt een rijke verzameling bijdragen een kijk op het veelkleurige landschap van de persoonsgerichte experiëntiële psychotherapie. Nadat we in ons vorig nummer een eerbetoon brachten aan Richard Van Balen en Hans Swildens, kunnen we deze keer in een reflectie, een interview en een onderzoeksbijdrage het werk van enkele boegbeelden van onze therapierichting in beeld brengen of voortzetten. Ook enkele jonge collega’s en meer gevestigde waarden leverden boeiende bijdragen om ons tijdschrift opnieuw te vullen.

We beginnen met een filosofisch geïnspireerd artikel van Jakob Kruithof en Zeno Van Duppen over het thema gedeelde lichamelijkheid. Ze verkennen wat het concept ‘intercorporaliteit’ van Merlau-Ponty betekent binnen de therapeutische ontmoeting. Het artikel nodigt uit tot reflectie op hoe ons eigen lichaam een brug vormt in het contact naar de ander.
Sigrid Vandepitte brengt ons in haar artikel bij een ander interessant thema: verborgen dynamieken in supervisie. Welke thema’s worden door therapeuten-in-opleiding niet ingebracht in supervisie en waarom? Haar bijdrage biedt naast een overzicht van de relevante literatuur ook concrete handvatten bij moeilijkheden in supervisierelaties.

Verder willen we stilstaan bij een bijzondere mijlpaal: de jubileumuitgave van ‘Gids voor gesprekstherapie’ van Mia Leijssen. Dit boek is al dertig jaar lang een basiswerk voor therapeuten en professionals in de geestelijke gezondheidszorg en is nog steeds actueel. Mia Leijssen blikt terug en kijkt vooruit in haar reflectie op deze feestuitgave.
Ton Coffeng was een van de eersten die focusing in Nederland heeft geïntroduceerd en hoort ook bij de therapeuten van de oudere generatie die een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van onze therapierichting. In een interview met Wies Verheul vertelt hij over zijn eigen ontwikkeling als psychiater, zijn grote passie, gedrevenheid en nalatenschap.

Het is ondertussen twaalf jaar geleden dat Germain Lietaer een overzicht maakte van Nederlandstalige meetinstrumenten van cliëntgericht-experiëntiële signatuur die hun nut bewezen hebben in procesonderzoek. In samenwerking met Árpi Süle is deze lijst nu geüpdatet met meetinstrumenten die sindsdien ontwikkeld of vertaald werden voor onderzoek, onderwijs en praktijk binnen de psychotherapie. Dit overzicht biedt een handige bron voor wie wetenschappelijk en praktijkgericht werk wil combineren.

Het is fijn om te merken dat steeds weer nieuwe collega’s zich aanbieden om een column voor ons tijdschrift te schrijven. Naar aanleiding van de heisa die in het najaar op sociale media ontstond rond Griet Op de Beeck staat Mathias Dekeyser stil bij zijn herinneringen rond de wettelijke erkenning van psychotherapie als behandelvorm in België. Sofie Verdegem neemt ons mee naar een wandeling met een kwetsbare cliënte; over fragiel contact met zichzelf, met de ander en de wereld.

De congresverslagen laten zien hoe de persoonsgerichte en experiëntiële benadering wereldwijd in beweging is. Lena Lefevre en Elisabeth Timmermans vertellen eerst over hun ervaringen op het 16de wereldcongres in Athene, waarna Minke Janssen enthousiast verslag doet van het jaarlijks VPeP- congres. Renate Geuzinge volgde het online sympo- sium van het Kwalitatief Onderzoekscollectief GGZ over fenomenologie. En naar jaarlijkse gewoonte heeft Heidi Deknudt het CELEVT-congres bijgewoond, dat dit jaar ging over gedesorganiseerde hechting in de therapeutische relatie.

In de sectie boekbesprekingen komen deze keer verschillende nieuwe boeken aan bod over ouderen. Bert Krapels recenseert een boek over levenszin, het omgaan met ultieme vragen bij ouderen, terwijl Theo Maagdenberg juist een boek over doodsverlangens bij ouderen bespreekt. Marcel Gerrits Jans heeft zich verdiept in een psychoanalytische queeste naar queer en ten laatste staat Renate Geuzinge stil bij een boek over de resonantiemethode bij mensen met dementie.

Met dit nummer hopen we u opnieuw te inspireren en uit te dagen om stil te staan bij de kern van ons werk: de ontmoeting met de ander. Laten we ook in 2025 blijven bouwen aan onze therapierichting die geworteld is in verbinding, betrokkenheid en vernieuwing.
Wij wensen u veel leesplezier!

Namens de redactie,
Árpi Süle