De herfst is in het land en om de aankomende donkere dagen door te brengen, hebben we een diversiteit aan inzichten, reflecties en ervaringen uit onze therapierichting samengebracht in dit nummer. We verkennen verschillende thema’s: van het gebruik van film in traumatherapie via het belang van onze ‘struikelingen’ in het therapeutisch proces tot een eerbetoon aan twee collega’s die een essentiële rol hebben gespeeld in de ontwikkeling van onze therapierichting in de Lage Landen.

Gina Devos bijt de spits af met een artikel over het gebruik van film in traumatherapie, een onderwerp waar zij vele jaren ervaring mee heeft. Ze beschrijft hoe film(fragmenten) een tussenruimte creëren en een lichamelijke ervaring teweegbrengen die de weg kan vrijmaken voor een proces van voelen en verwerken. Deze benadering biedt een nieuwe invalshoek voor het werken met mensen met complexe trauma’s.

Vervolgens biedt Trees Depoorter in een reflectie een kwetsbare en eerlijke kijk op onze struikelingen als therapeut. Ze benadrukt dat psychotherapie, als menselijke interactie, vaak rommelig en onvoorspelbaar is. Ze pleit ervoor dat we het gestruikel in de therapeutische relatie niet wegpoetsen, maar juist erkennen als een integraal onderdeel van het therapeutisch proces.

Tjalling Weldring brengt een eerbetoon aan Hans Swildens ter gelegenheid van zijn 100ste verjaardag. Naast het ophalen van persoonlijke herinneringen, bespreekt hij Swildens’ visie op procesgerichte gesprekstherapie en de invloed die deze heeft gehad op zijn eigen ontwikkeling als therapeut. Dit eerbetoon belicht hoe Swildens’ fenomenologische en existentiële opvattingen nog steeds actueel en relevant zijn.

Bij het ter perse gaan van ons vorige nummer vernamen we dat Richard Van Balen was overleden. Mia Leijssen herdenkt deze zachte, bescheiden man die als professor aan de KU Leuven in de beginjaren een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van onze therapierichting.

In de onderzoeksrubriek vat Árpi Süle een studie samen die de reacties van cliënten na hun therapiesessies op een nieuwe manier onderzoekt. Het betreft een verkennende, longitudinale netwerkanalyse die de samenhang van sessiereacties bestudeert. Een verrassende bevinding van dit onderzoek is dat verbeteringen in de therapeutische relatie eerder voort lijken te komen uit andere veranderingen, zoals zelfinzichten, dan dat ze zelf de oorzaak zijn van verandering.

Marcel Gerrits Jans sluit met zijn column aan bij de behoefte aan innerlijke rust en vrede, zowel bij de therapeut als bij de cliënt. Hij neemt de lezer mee in een persoonlijke reflectie op de uitdagingen van het leven, het belang van evenwicht, en de momenten dat hij zich senang voelt in zijn werk en dagelijks leven.

In het begin van de zomer vonden er drie congressen plaats waarvan u in dit nummer een verslag kunt lezen. Joop Verschuur belicht een studiedag over empathie als klinische vaardigheid, georganiseerd door Boom Academy. Joke Verstuyf deelt haar ervaringen van de Junidag van de VVCEPC, met als titel ‘On becoming’, waarbij ook de 50ste verjaardag van de Vlaamse vereniging werd gevierd. Inge Korfage doet verslag van een congres waarin de mogelijkheden en uitdagingen van AI in de geestelijke gezondheidszorg, evenals de ethische en juridische kwesties die hiermee gepaard gaan, werden behandeld.

Tot slot bespreekt Renate Geuzinge twee boeken die nieuwe perspectieven bieden op trauma. In een verzameling van bijdragen vanuit psychoanalytische hoek wordt het werk van Sándor Ferenczi onderzocht en diens invloed op ons huidige begrip van kinderlijk trauma en de therapeutische relatie belicht. In het boek ‘Mag ik bij jou? Omgaan met trauma’ van Elisa van Ee wordt onder meer de cruciale rol van de sociale omgeving in het herstel van trauma benadrukt.

We hopen dat deze bijdragen onze lezers zullen inspireren en aanzetten tot reflectie. Namens de redactie wens ik u veel leesplezier, Árpi Süle hoofdredacteur