De Haas´ column Cliëntgerichte psychotherapie, een hele kunst (2007) in dit tijdschrift, viel bij mij op vruchtbare bodem. Ik ben namelijk al enige tijd bezig met het bestuderen van twee werken van Antonio R. Damasio (2004a; 2004b) over de neurobiologische grondslag van gevoel en emotie.
Daar waar De Haas (2007) een pleidooi houdt voor het erkennen van het intuïtieve handelen in psychotherapie, geeft hij geen nadere invulling aan dit begrip, noch een plaatsbepaling hiervan in het menselijk functioneren. Dit maakt hem kwetsbaar, lijkt me, voor diegenen bij wie het geprotocolleerde, meetbare handelen op de voorgrond staat en die in feite vragen om de (wetenschappelijke) aantoonbaarheid van het bestaan van het intuïtieve handelen.
Damasio geeft hierop in zijn hypothese van het somatische stempel een (poging tot) antwoord. Alvorens ik hierop inga lijkt het me zinnig eerst weer te geven wat Damasio onder gevoelens en emoties verstaat, hoe zij zich tot elkaar verhouden en wat de plaats is die zij in het menselijk leven innemen. In het eerste deel van het artikel baseer ik mij vooral op Damasio’s ‘Looking for Spinoza. Joy, sorrow and the feeling brain’ (2004b), waarbij ik er niet aan ontkom ook Damasio’s visie op het zelf en op subjectiviteit weer te geven. Het tweede deel van het artikel stoelt vooral op Damasio´s ‘De vergissing van Descartes. Gevoel, verstand en het menselijk brein’ (2004a).
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
