De evolutie van het kind naar een volwaardige intersubjectieve relatievorm wordt
besproken vanuit aspecten van de gehechtheidstheorie. Het belang van een vroege
interactieve emotieregulatie tussen kind en zorgfiguur bij de zelfontwikkeling van het
kind wordt benadrukt. Binnen dit proces wordt het kind als actieve partner begrepen.
Deze regulatie wordt dan gemoduleerd door factoren die eigen zijn aan het kind, naast
eigen kenmerken van de zorgfiguur en externe omgevingsfactoren. Dergelijke factoren
kunnen bijdragen tot een stagnatie van de zelfontwikkeling in een zeer vroeg stadium,
zodat ook de capaciteit tot gehechtheid onderontwikkeld blijft. Lichamelijke gebreken bij
het kind betekenen vaak een beperking van de psychotherapeutische mogelijkheden. Toch
kunnen er kansen gecreëerd worden wanneer vertrokken kan worden vanuit het punt
waar de ontwikkeling eerder vastliep, met name het primair contact van het kind met
zichzelf en de omgeving. Prouty’s pretherapie blijkt daartoe nuttig.
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.