Dit artikel gaat over de vraag of persoonsgerichte psychotherapie en religie (of spiritualiteit) elkaar verdragen. Over die vraag lopen de meningen sterk uiteen. De reden daarvan is dat er geen duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen verschillende (proto)typen van religie en spiritualiteit. Als onder religie een systeem van mythen wordt verstaan die in de praktijk op rituele wijze vorm krijgen dan zijn persoonsgerichte psychotherapie en religie onverenigbaar. Maar als religie verwijst naar ervaringsgerichte en persoonlijke belevingen en inzichten dan zijn persoonsgerichte psychotherapie en religie niet alleen verenigbaar, maar zelfs geestverwant. Die verwantschap wordt in dit artikel geëxpliciteerd aan de hand van de placebotheorie van Jerome Frank. Vanuit dat perspectief wordt persoonsgerichte psychotherapie beschreven als een benadering die uit is op een direct contact met de werkelijkheid, voorbij mythen en rituelen. Een dergelijke benadering is ook terug te vinden in het domein van het religieuze, maar moet uitdrukkelijk onderscheiden worden van geïnstitutionaliseerde religie.
persoonsgerichte psychotherapie, religie, spiritualiteit, experiëntiële psychotherapie, mythe en ritueel, Carl Rogers, Brian Thorne, Jerome Frank
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
