Woede is een natuurlijke reactie als onze grenzen worden over schreden, onze autonomie wordt ondermijnd, onze integriteit wordt aangetast. Slachtoffers schrikken vaak zo van hun eigen agressie dat ze dichtklappen en blijven hangen in onmacht en passiviteit. De agressie kan dan wel indirect zichtbaar worden in bijvoorbeeld automutilatie, afweer tegen intimiteit en zelfkritiek. Dit heen en weer gaan tussen machteloosheid en woede is een veelvoorkomend patroon bij mensen die aan posttraumati sche stress lijden, zeker als ze chronisch getraumatiseerd zijn. Op zichzelf gerichte woede en woede gericht op de buitenwereld liggen dan dicht bij elkaar. Betrokkenen schamen zich vaak voor hun destructieve gevoelens. Voor de behandeling is het van be lang deze agressie te onderkennen en te normaliseren als een natuurlijk gevolg van trauma. De volgende stap is om de cliënt te helpen om de boosheid op een adaptieve manier te exploreren en te uiten. Deze stappen maken vaak deel uit van het proces van traumaverwerking.
trauma, agressie, schaamte, zelfhaat, constructieve boosheid
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
